Haaayyyy.. Si Ate Weng umalis na kahapon, papuntang Bohol.. Isang buwan din mawawala. at mahaba-haba din ang pangungulila ko kay ate weng.. Kahapon habang naglalaro kami ng volleyball, umalis na si ate weng. At habang palabas na ang jeep na gagamitin niya, ay nawala ang konsentrasyon ko sa paglalaro... nalulungkot ako, parang nawala ang kalahati ng buhay ko. Kase sa umaga at hapon, si ate weng ang nagsasaing, at ngayong umaga ako na ang nagsaing.. kakalungkot talaga.. at mamayang gabi ako na ang maghuhugas ng aming pinagkainan. Damn. Iniisip ko pa lang ay naiiyak na ako. Ate Weng, why did you have to go??
I miss you like crazy..
I miss you like crazy..
2 spike/s:
bwahahaha!!! wala bang sad music jan....
hahaha!!! kawawang bata...
Post a Comment